Na przełomie października i listopada słuchacze zajęć ogólnouniwersyteckich KTP pielgrzymowali do Kijowa pod duchową opieką swojego wykładowcy, JE biskupa Andrzeja. Zapraszamy do przeczytania relacji autorstwa Elżbiety Dulko oraz obejrzenia zdjęć, wykonanych przez pielgrzymów.
W dniach 30 października – 3 listopada z błogosławieństwa Jego Ekscelencji Arcybiskupa Białostocko-Gdańskiego Jakuba odbyła się pielgrzymka do Ławry Kijowsko-Pieczerskiej, organizowana przez Katedrę Teologii Prawosławnej UwB oraz Bractwo Młodzieży Prawosławnej Diecezji Białostocko-Gdańskiej. Naszymi opiekunami duchowymi byli Jego Ekcelencja Biskup Supraski Andrzej oraz hieromnich Paweł.
Wyjazd rozpoczęliśmy od molebnia w Cerkwi św. Ducha w Białymstoku, podczas którego prosiliśmy Boga o błogosławieństwo na czekającą nas podróż, po czym wyruszyliśmy w drogę. Następnego dnia po wielogodzinnej podróży ujrzeliśmy złote kopuły Ławry. Powitał nas przewodnik, który opowiedział o początkach klasztoru i jego ogromnym znaczeniu w przeszłości i teraźniejszości. Każdy z nas otrzymał świeczkę i wszyscy zeszliśmy stromą drogą do Bliskich Pieczar, podziemnych korytarzy, w których znajdowały się cele rekluzów (ros. затворников). Obecnie spoczywają tam relikwie m.in. świętych mnichów Antoniego Pieczerskiego – założyciela Ławry (1073), Barlaama ihumena Pieczerskiego (1065), Agapita Pieczerskiego (XI), Маrka Grabarza (XI-XII). Następnie przeszliśmy do Dalekich Pieczar, gdzie znajdują się relikwie m.in. świętego mnicha Teodozjusza ihumena Pieczerskiego (1074), świętej mniszki Eufrozyny Połockiej, świętego mnicha Tytusa Żołnierza (XIV) oraz toczące mirro głowy mnichów Pieczerskich. Od 1584 r. po dzisiejszy dzień z czaszek wydobywa się mirro uzdrawiające ludzi, którzy z wiarą proszą Boga o pomoc. Wieczorem uczestniczyliśmy w wieczornym nabożeństwie w Refektarzowej Cerkwi świętych mnichów Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich, podczas którego przystąpiliśmy do spowiedzi, by następnego dnia przyjąć sakrament św. Eucharystii.
Drugiego dnia naszej pielgrzymki odwiedziliśmy trzy klasztory w Kijowie. Na początku pojechaliśmy do Jońskiego Monasteru Świętej Trójcy znajdującego się na Górze Zwierzynieckiej. W podziemiach Cerkwi św. Trójcy pokłoniliśmy się relikwiom św. Jonasza z Kijowa – założyciela monasteru. Św. Jonasz w młodości był kielejnikiem i uczniem duchowym św. Serafima z Sarowa. W 1861 r. Najświętsza Bogurodzica objawiła młodemu hieromnichowi: „Moja łaska będzie tu na wieki. Niezłomnie będę odwiedzać to miejsce i wielu tutaj zbawi się. Wielu przybędzie tu, przyjmij ich wszystkich, nikim nie gardząc – wszyscy są dziećmi Bożymi”. Inne świętości, jakie znajdują się w klasztorze to cudotwórcza ikona Matki Bożej „Trójręka” z fragmentem Ryzy Matki Bożej, ikona Najświętszej Trójcy z cząstką Dębu Mamryjskiego, ikona Podwyższenia Krzyża Pańskiego z cząstką Życiodajnego Krzyża Pańskiego i ikona z cząstką relikwi świętego mnicha Serafima z Sarowa. Następnie wyruszyliśmy w kierunku Zwierzynieckiego Monasteru Archanioła Michała. Mimo, że założony został w XX w., mnisi mieszkali tam już w XI w. Świadczą o tym pieczary odkryte w 1888 r., a w nich ludzkie szczątki, mnisza odzież, paramany, krzyże i cerkiewne przybory. Położenie pieczar zostało objawione we śnie pobożnej kobiecie Teodozji. Mieliśmy okazję na własne oczy zobaczyć miejsce, gdzie trudzili się święci Ojcowie Zwierzynieccy prawie 1000 lat temu. Z wiarą i pobożnością przykładaliśmy się do ich świętych relikwii oraz ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość”. Ostatnim klasztorem, jaki odwiedziliśmy tego dnia był Monaster Świętej Trójcy (Kitajewskaja Putyń). Tam przykładaliśmy się do relikwi św. Teofila saloity oraz św. Dosytei. Po powrocie do Ławry Kijowsko – Pieczerskiej uczestniczyliśmy w Całonocnym czuwaniu w przeddzień święta Kazańskiej Ikony Matki Bożej oraz pamięci świętego mnicha Hilariona schmnika Pieczerskiego.
Rankiem 3 listopada wyruszyliśmy w kierunku Białegostoku. Władyka Andrzej podziękował Dariuszowi Sulimie za organizację pielgrzymki. Podkreślił, że uczestnictwo w sakramencie Eucharystii oraz wspólna modlitwa zbliża nas do siebie. Wyraził nadzieję, że nie jest to nasz ostatni wspólny wyjazd i zaprosił młodzież na zajęcia prowadzone przez Katedrę Teologii Prawosławnej.
